Su Kaplumbağası

Evet kaybettin, seneler önce hiç olmadığın kadar çok sevdin ve hiç kırılmadığın kadar kırıldın. Henüz çocuktun, gözyaşların gençti. Sevginin en masum haliydi kristal yüreğinde sakladığın. Ve en kötüsü de hiç hak etmemiştin. Nefesini akciğerlerine bağladığın adamın ciğersiz olmasını, sen ona yol olurken onun sadece üstüne basıp ezip geçmesini kaldıramadın. Sen umut ve hayal ederken bir hatıradan öteye gidememek senin hatan değildi oysa. Sen sadece uçsuz bucaksız deniz yerine uçsuz bucaksız çölü seçen küçük bir su kaplumbağasıydın. Aşk kural dinlemiyordu belki ama gerçeklerin dikenleri çok sıyrık bıraktı ruhunda.Ağırdı belki bütün bunlar ve kaldıramadı onun ellerinin iziyle mühürlenmiş omuzların. Sen vazgeçmedikçe uçtu gitti senden. Sen bir kadehte kalan son damla gibi yapayalnız kaldın. Oysa o senin için herkesti. Gözyaşlarını avucunda biriktirdin. Her damlasıyla acı kadehin doldu. O artık başka bir hayat çizmişti sensiz. Beraber yürüdüğünüz yollar artık bir yabancının yürüdüğü yollardan farksızdı.Ve sen artık hiç kullanmadığın "hoşçakal"a anlam yükledin.Evet belki bir gün karşılaşma umuduyla baş başaydın. Asla hiç kimseyi onun gibi sevemeyeceksin diye düşünmen çok normal çünkü bir daha çöle aşık olmayacaksın. Sen denizi henüz keşfetmedin ki yüreğindeki korları söndürsün ve neler yaşayabileceğini keşfedesin. Ah kıyıda debelenip ne yapacağını bilmeyen üzgün kaplumbağa. Sıkıntın yavaş davranman değil dibindeki denizi görememen!