Yine gecenin hüznü çeyrek geçen saatleri; demini almamış gülüşün, taze çilek kokusu nefesin, çatal girmemiş yüreğin ve taze ekmek kokan parmak uçların.
Anlamlandıramadığın her çınar ağacı gölgeliğinde güvendeliğin Cumartesi günlerine dayanıyor. Karıncalı gösteren televizyon tek kanalını saati ayarlanmış hayallerine çevirirlen ananasın nasıl bir meyve olduğunu düşünmeden edemiyorsun.
Unut bunu! Hepimiz aynı derece hayattayız. Huri var diye kandırmışlar meğer bizi. Su gibi kelamsız, sakin, hayat doluluğun bakınca korku saçan yanına sömürge bağımlılığın dünyaya katlanılmaz hale geldiğinde.
Yitiyorum, bilmediğim rüzgarda savruluyorum. Ölüyorum, sesinin her tınısına saç telimi veriyorum.