İnsanların birbirini tanıma, anlama, anlaşma veya izlenimleri olumlu bırakma hatta daha önce bahsettiğim "İmaja Uyum" gibi tutumları çok yaygındır ki isimlerine çok çok fazla pencere açılmıştır. Şiir, hikaye vs. örnekleri vardır. Bir insanın bir diğerini tanıması tıpkı bir soyguncunun bankayı tanıması gibidir. Normal görünen bir soyguncu tanıdığı bankayı soyarken illegal yollara başvurur. İnsan da tezahürü ise tanıdığı insana göre davranmasıdır. Bir bakıma illegal metaforu burada tanıştığı kişiye uyma şeklindedir. Yani karakterine aykırı bir tutum ile tanıdığı insana göre pozisyon alır. Eğer seviyorsa onun kurallarına göre oynar. Aksine kendi olması gerekir insanın. Eğer birine iyi davranıyorsa bu o kişiyi tanıdığından veya sevdiğinden değil genel olarak ahlâki bir temelde olmalıdır. Örneğin sevdiği insana hakaret etmeyen birisi sevmediği birisine hakaret ediyorsa bu ikiyüzlülük gibidir. Sen benim işime yarıyorsun bu yüzden sana hakaret etmiyorum demeye benzer. Tanınan insan olmak karakterli insan işidir. Bir insanın karakteri yoksa tanıyamazsınız. Tanıyorsanız kalıpları vardır. Aklı ona hükmediyordur, o aklına değil. Bir insanın sizi tanıması çok kötüdür aslında. Bu sizin basit, sıradan, kurallı, karakterli, kalıp fikirleri olan, düz mantık birisi olduğunuzu gösterir. Oysa sorgulayan insan, ya da düşünen insan veyahut kendisini keşfeden ve şahsiyetini bilen insan herkese aynı olur. Çünkü herkese kendisi olur. Kişiye göre karakter oluşturmaz. "Seni seviyorum bu yüzden sen küfürlere layık değilsin, ama birgün seni sevmezsem ben senin *****."
Çok olası bir durumdur ama dile getirilmez, oyun devam ederken senaryonun diğer kısımları okunmaz. Düşmanına bile söven, onu küçük gören, aşağılayan veya kusurlarını alaya alan insanlar tuhaf bir durumdadır. Ne gerek var ki? Yaptın da ne oldu? O kişi öldü mü? Sen kahraman mı oldun? İnsanlar seni çok mu sevdi? Rahatladın mı? Vatan-millet görevin miydi bu? Boş bir sözdü sadece. Yapma dostum, yapma. Belki aşağılamak sana dokunmuyor ama senin ruhunu ve kalbini kirletiyor. Bunu fark ettiğinde üzülürsün. Kıyma kendine. İşine bak, düşmanın varsa mücadele et ama onu dile getirme, aşağılama, küçümseme. Mücadele et bitsin. Karakterli olma, tanıma kimseyi. Tanınan herkese bir de sen karakter kurarsın. Tanıma insanları, sadece sev, anlaş, dertleş, bilgi alışverişi yap.. Ama tanıma, karakter oluşturma. Herkese kendin ol, öyle kal. Kendini tanı, değiştir, özgünleştir ve özgürleştir. O zaman dostların daim kalır, seni sevenler ruhunu sever. Fiziksel veya zihinsel olan özelliklerini değil.. Kendin kal, kendine gel. Sonra da kendinden geç ki yine sıkışma kendi kutuna..