TANRI'YLA AMATÖR BIR SOHBET

Bizi sen yarattın. Sen tanıyorsun. Bilimsel araştırmaların,şaman öğretilerin,budistlerin,kalp gözümüzü açmanın v.s peşinde bir ömür harcıyoruz. Kendimizi daha iyi tanımak ,varlığımızı daha derinden sorgulamak için. Kimisi gördükleri karşısında seni reddediyor,kimisi daha da sahipleniyor. Hangisi doğru,hangisi yanlış bilemiyorum. Daha kendimi keşfedip,evrimimi tamamlamadan,seni veya başkalarını yargılamak haddim değil. Ancak; kafamdaki tüm çelişkilere rağmen senin varlığına inanıyorum. Ya da,ölümün herşeyin sonu olduğuna inanmak isime gelmiyor,bilemiyorum. Belki de iyi bir insan olabilmem için böyle bir motivasyona ihtiyacim vardır. Sorun yok... Çünkü, senin yasalarına olduğu kadar bilimde de,takıldığım,çeliştiğim bir çok nokta var. Kaldı ki bilim dahi her gün yanıldığını kabul edip başa sararken. Biz,bir milyar yıldır belli bir düzen içinde kendini sürdüren evreni ve biyolojimizi anlamaya çalışırken,evren aynı sistemle akmaya devam ediyor ve edecekte. Biz daha bulunduğumuz gezegeni keşfedememişken,başka gezegenlerde sistem bir şekilde işlemeye devam ediyor. Biz minik adımlarımızla bir şeyler başardığımızı zannedip kendimizi evrenin merkezine koyup hatta daha da ileri gidip seni inkâr ederken,sen usul usul işlerini yürütmeye devam ediyorsun. Yıllardır seni red edenleri anlamaya çalışıyorum. Hak verdiğim vermediğim noktalar var. Ancak bilim,var olan sistemin işleyişini takip edip ona göre bir yol izlerken ,bu sistemi sıfırdan kurup tıkır tıkır işleten bir yaratıcının varlığı bana daha mantıklı geliyor. Tesadüf eseri oluştuğu düşünülen evrenin muhteşem bir algoritmaya sahip olması ve sürekli kendini yenilemesi sadece şans olabilir mi? Dediğim gibi varlığına inanıyorum,ve koordinatlarımızı en iyi senin bildiginin farkındayım. Beynimizi ve kalbimizi doğru zamanda ve doğru şekilde kullanmamız için bize yol göstermeni diliyorum. Ve bizi asla kendimizle baş başa bırakmamanı. Çünkü,bize en büyük zararı yine biz veriyoruz.