Aşk birbirini arzulamak değil, ruhunu sevmektedir. Bu da bir erkek kardeşin bir kız kardeşi sevmesi gibidir. İçerisinde cinsellik bulunmayan kuvvetli bir sevgi bağıdır. İnsan elinde ne varsa vermelidir, almak gibi bir isteği de olmamalıdır. Mutluluk almak değil vermektedir. İnsanlar birbiri için çalışmalı ve Tanrı'nın gücü ile iyilikler yapmalıdır. Gurur, kin, ego, şehvet, para, mülk gibi aldatıcı şeylerden uzak durmalıdır. Birbirlerine şehvet ile değil, sevgiyle bakmalıdır. Mutlu olmaya çalışsa da ruhun hüznünden perişan olmamalı, aksine güzel bir hüzün olduğunu fark edebilmelidir. Kanun, hukuk ve siyaset gibi zararlı unsurları her koşulda kabul etmemeli, doğru olanı bilmelidir. Edebiyat, felsefe veya pozitif bilimlerle ilgilense bile bunları Tanrı yolunda kullanmalıdır. Aşk şiirlerinde bulunan kendine çağırma ve şehvet içerikli sözlerden ziyade insanları doğruya yönlendirecek sözler söylemelidir. Gayreti nerede olursa olsun, yolu Tanrı'ya çıkan bir çaba içerisinde olmalıdır. Doğru yol Muhammed, İsa ve diğer tüm elçilerin yoludur. Bunun dışında kalan tüm yollar yanıltıcı olmaktadır. Tanrı yolu hayat yolu iken hayvanî olan yol ölüm yoludur. İnsan hem hayvan hem de insan olma özelliği ile iki yöne de yönelebilir. Önemli olan insan özelliklerini hayvana hükmetmek için kullanabilmektedir. Bunu da Tanrı izinde gerçekleştirmek gerekir. Mutluluk yeryüzünde değil, ruhun gökyüzündedir.