Taşları döktüm

İnsan , insan birini özlediğini nasıl tarif edemez ki ? Yüreğinin sızlaması da bir haykırış değil mi ?
Hatırlamanın sınırlarında her zaman adımlarımı bıraktım. Yer yatağı bildim her doğrulduğumda başımı çarptığım ellerini. Uyuyamadığımı anlar gibi bir şeyler var oda da. Sezgileri doğru ,.hisleri kesik. Hani bantın sonuna geldiğinde kağıt kısmınıda bantlamaya çalışırsan ya. Ben o kağıdım belki de. En çok kendime yaramam. Sorarsan bandım ben de. Ne çok kopuk kapattım. Ne çok yırttık. Kendi kesiklerimi bantın sonuna kadar unuturum hep. Kötü aydınlatılmış bir sokak var benim içimde. Anlıyor musun ?
Anlamak insanı muazzam bir kara parçasına dönüştürür böylelikle. Yüzünün olmadığı yerlere aklımdan kaçırdığım ,
Ve sadece sana benzediği için taşıdığım tohumları ekerim. Sen o kara parçası ol , Anla beni.
Dünya da inanılası bir şey kalmıyor seni görmediğim de.
Ensemi temizletmiyorum berber Halile.
Kimseye sırtta dönmüyorum böylelikle.
Unutamamanın boyunduruğu altında , sabır inşa eden bu sakin gövde. Artık ricasız bir yolun aralıklı çizgileri kadar bekler. Beklemek , dünyayı içeri de bırakmaktır. Seni gittiği her yere götürebilen bir gönül kadar beklerim oysa. Çünkü birden bire kaderinin güne ayak uyduramamak olduğunu,
Gençliğini , geçmişini özlemek , hızla dönen dünya tarafından hep kenara savrulmak olduğunu görüyorsun. Ben elimdeki bu çırpıyı nereye saklayacağımı bilemezken. Sen nasıl bu kadar uzağa gidebiliyorsun.
Etimde sıkıntılı bir hışırtı var. Dövündükçe yankılanıyor hislerim. Can sıkıntım canlı bir organizmaya dönüşüyor sanki. Çünkü vakitsiz bir an da konuşuyorum onunla.
Sırf manası yakamdan düşmesin diye. Sırf yitmesin diye. Görebildiğine kopuk bu hayat. Kopabildiğince de uzak. Verebildiğince ödün. Tutabildiğince zaman. Çünkü hiç birini yapamıyorsun. Bu zıtlığı dilime dolayan mevsimleri biliyorum.

Yalnızlığın kozası yine sabahsızlara düştü.
Kuşların karnından bir şehir çaldım.
Balığın sırtından bir liman.
İçime tıktığını çıkarıverdi zaman.
Adını koydum gidilesi bir yer olmadığımın.
Kaç çark eder bu kavga ?
Kaç kilit kaç anahtar ?
Kaç lirik tenimde durmaz.
Kaç takvim atılır çöpe.
Hiç olmadın ki sen.
Olmadığın yerden kurtarsan ya beni.