TEMIZ BİR SAYFA..
Birgün öyle biri gelir ki bütün acılarını tatlı gülüşüyle savurur geçmişe. Geçmişini kaldırır rafa.
Aşkın ikiyüzü vardır. Birincisi süründürür ikincisi de yüzünüzü güldürür.
Biri acı diğeri tatlıdır.
Er yada geç birgün ikinci yüzünü görürsün.
Aşkın tatlı yüzünü.
Aşkın acı ruh hali yerini sağlam bir sevginin başlangıcına bırakır. Aşkın tatlı haline.
Yüzünü güldüren, aylar geçsede ilgisinde en ufak bir azalma olmadığı gibi aksine hergün artan, sabahları uyandığında gülümseme nedenin olan bir aşk.
Birşeyi söylemeden anlayan, bir değer aldıkça bin katını veren, değer gördüğümü hissettiren, yanında kafanda sorular olmadan huzur bulduğun. Kalbinde kendini.
Bir insan bir insanı ancak bu kadar tamamlayabilirdi. Tam'anlayabilirdi. Biz birbirimizi bulduk. "Ömrümün baharı, yosun gözlü sevdiğim" deyişine bittiğim adam, o benim diğer yarım. O benim istediğim. Yıllardır aradığım. Sözlere karnım toktu oysa ama o sözlerini uygulayan bir adam. Özde, sözlerini hissettiren biri. Hergün yeniden yeniden sevdiğim, beni hergün yeniden seven.
Gece saat 4'te arayıp "Seni seviyorum" diyerek telefonu kapatan bir adam düşünün. Ve birde bunu hergün yapan bir adam. Hayal gibi o, rüya gibi. Ama kurdukça bitmesin, gördükçe bitmesin istediğim. Elimi bırakmayan bir el o. El olmayan bir el. Sevgiyi görünce bir yerleri kalkan ibnelere inat sevgi gördükçe sevgi veren, sevgisi yükselen bir adam. Çocukça konuşabildiğin, şakalarına katlanabildiğin, senin için çayı seven ve çayını sevdiğin bir adam.
Birgün öyle biri gelir ki sen gözyaşlarını boşa akıttığın için kendine küfredersin. Birgün öyle bir sevilirsin ki, sevginin tarifini öğrenirsin. Bir gün öyle bir seversin ki kendini de yeniden seversin. Hastalıklı bir aşkın peşinden gittiğin zamana acırsın içten içe. Geçmişteki kendine acırsın.
İçimin en derininden başlayan sızı bütün vücuduma yayılıyor ve o sızı gözlerimden akıyor..
Ben böyle oluyorum sensizliği düşününce. Bu düşünce tahammül sınırımı aşıyor.
Ellerim titriyor, titreyen ellerim telefona gidiyor..
Duramıyor anlıyor musun bu benliğim sensiz dayanamıyor..
Bu beynim sensizliği düşünemiyor.
"Gerçekleri konuşmak lazım" diyorsun. "Gerçeklerden kaçamayız"
Çocuklukta kalmış bu masal prensesi gerçek hayatı kabullenemiyor anlıyor musun?
Kulağımda hala ninniler var benim, düşlerimde masal gibi sevgiler..
Kalbimin en derininden bir mıknatıs seni tuttu bırakmıyor..
Gitme! Hiç gitme..
Denedim sensiz olmuyor....!
dersin birgün. Ve o da gitmez. Bırakmaz elini. Bütün zorluklara rağmen tutar sıkıca. İşte o aşk'tır. Gerçek aşk. Seni tamamlayan aşk. Onu ilgisinden tanırsın, vazgeçmeyişinden, elini tutuşundan, bakışından, kalbinde olduğunu hissettirmesinden.
Sevgisini iliklerine kadar hissedersin. Üzerine titremesinden, merhametinden, şefkatinden, yanında başka uzağında başka olmamasından tanırsın seni gerçekten seveni. Ses tonunda bile şefkat hissedersin. Onun yanında huzur olur. Kafanda soru işaretleri olmaz. Şüphen olr, kıskançlık olur yine ama ona sarıldığında sadece huzur hissedersin, sesini duyduğunda sadece huzuru dinlersin. Yalnızlığında değil en dolu analrında arayıp seninle konuluyorsa bir insan o insanın kalbindesindir. Aynı şeyleri düşünüp aynı şeyleri söylüyorsanız farketmeden o senin eksik parçandır. Seninle aynı ruhtandır. Sen birşeyi söylemeden duygularını anlayıp "Biliyorum böyle hissediyorsun.." diyorsa o senin ruh eşindir.
Onunla er yada geç karşılaşırsın.
Takılma hastalıklı bir aşka. Seni bilerek ağlatan insan seni seven değildir. Sevgine değmeyendir. Seven insan ağladığında gerekirse sana kızandır, bağırandır. Seven insan üzüleceğini bildiği şeyleri yapmayandır. Ağladığında gözyaşlarını elini titreyerek silendir. Seven insan peşinden koşturmaz. Seven insanla karşılıklı koşarsınız birbirinize.
Yazarın diğer paylaşımları;
