Tozlu Pikap

Gittiğin günden beri yokluğunla birlikte sigara dumanını çekiyorum içime. Ciğerlerime hapsediyorum yokluğunun kokusunu ayrılığının göz yaşını.
onları saklıyorum, saklıyorum çünkü onlar senden bana kalanlar. Ya onlar da olmasaydı, ya senle birlikte onlar da bırakıp gitseydi beni.
O zaman çekilmezdi bu hayat inan. Sevmek senin anladığın kadar basit değil. Benim de seni kolay kolay unutmamı bekleme. Şimdi önüm de eskilerden
kalma bir tozlu pikap. Onu dinleyerek geçmişimi düşünüyorum.Seninle yaşadıklarımızı geçirdiğimiz günleri, geçmişimi yamıyorum kısacası.
kısacası seni özlüyorum.
Geleceğin güne kadar gözlerimde ki seni yudumladım. biliyorum unutmadım, unutamadım. Ama dön diye de yalvarmadım.
Hastalığım daha kötü durumda. artık o bile kalbimi ele geçirmeye çalışıyor. Seni unutturmak için.
Gülümsemene hasret kaldım. İşin kötü tarafı galiba buna da yokluğun gibi alıştım. Alışılacak gibi bir durum değil bunu da anladım.
çok halsizsin diyolar. Evet beni yoran tek şey bu hastalık ve ağlamaktan gözüm şiş. Kan revan gözlerim ve görmek istediği bir tek sen.
Şimdi aynaya baktığım da yüzü kirli değil de ruhu kirli hayatı biten bir adam görüyorum. 40 yıl hatrı olan kahverengi gözlere mecbur muyum uzak kalmaya.
belki gözlerine mahkumumdur. Gecenin bir yarısı sadece bir kere gördüğüm o gözler yüzünden uykularım kaçmışsa, elim kaleme gidiyorsa inan sıkıntıdan değil.
uykusuzluk ve sigaradan çukurlaşmış gözlerim yanıltmasın seni.Kavuşunca yoluna ektiğim papatyaları yeşertirim.

Yine de hastalık fırsat verdikçe her fırsat buldukça yazmaya devam edicem. Unutma benim her şiirim sana hitaben yazıldı. Artık sensiz bir hayat değil de,
sensiz bir şiir düşünmek o kadar acı veriyor ki her gece soğuk kış günlerin de hıçkırıklarla uyanıyorum.
Sana öyle güzel gül diyemem ama güldüğün de yağmur sonrası gökkuşağı gibi çıkan gözlerinin parıltısını saklama diyebilirim.
Çünkü seni ilk gördüğüm de gözlerinin parıltısıyla gülümsemiştin. Şimdi bu koca şehrin soğuk kışını birlikte yaşamak vardı. Fakat yoksun..
Şimdi hasretini, yokluğunu,gözlerimdeki katmanlara boğuyorum. Olur da bir gün göz göze gelirsek senden sonra her şeyin siyah beyaz olduğunu anla.
anla ki hayat toz pembe değil,unutma.
Ben sendim hep bazen de biz. Benim umut yaprağım sensin bunu unutma.