Traji Komik Kahve Hikayelerim Var Benim...
Çok bilinmeyenli ama x ve y’nin galip geldiği sadece iki bilinmeyenli denklemler gibi…
Karışık fakat fazlasıyla sade…
Mesela her sabah sade kahvemi almaya gittiğim kahvecide gülümsedim….
Elimde sade kahvemle çıkarken her sabah karşılaştığım o adama gülümsedim…
Çünkü ya zaman öğretti ya da sen söyledin usulca kulağıma artık beklentilerin gereksizliğini…
Bende gülmeyi öğrendim. Denildiği gibi hayat hiçbir zaman istenildiği gibi gitmiyor. Gülüp geçmek varken değmiyormuş…
Onun için gülümsedim…
Bu sabah o adam benim hikayemin içinde bir yerlerde kahraman olmayı başardığından ya da suratsız bana alışık olduğundan mıdır nedir heyecanlandı…
Hissettim…
Sahi ben ne zaman bu kadar değiştim ve yüzüme bu sevimli hayalet gülümsemesi içeren maskeyi yerleştirdim?
Sanırım 24 saat bile olmadı…
Aslında ben bir matematik dehası değilim ve çözümü bu sefer kopya kağıdına yazmayı bile unuttum…
Lanet olsun kahveyi gene üstüme döktüm…
Yüzüm, gözüm, üstüm sana bu kadar bulaşmışken gene o hemen hemen her sabah yaşadığım traji komik kahve hikayem bu benim…
Aslında ;
Gülümsemeyecektim çünkü o ben değildim !!!
