Tüm Sözlerimi Tutacağım

Bu yazıyı yazma ihtiyacını saatler 00.00 ı gösterdiğinde hissettim, nefesim kesildi, içim daraldı, bu sefer ben yutkunamadım ve zannediyorum gelecek bir senem hep bu şekilde geçecek. Zannediyorum değil, yine belirsizlik içeren kelimelerin arkasına sığınıyorum, önümüzdeki bir senem nefes alma problemiyle geçecek sanki oksijenim sensin, her gün seni çekiyorum ciğerlerime, sanki içimin ormanı sensin, yağmurları da sen yağdırıyorsun, oksijenimi de sen üretiyorsun. Koca İstanbul bana dar geliyor, anlıyor musun? Dayanamayacağım ben bu özlem denen duyguya, bitirecek beni. Daha şimdiden çok özledim seni, daha şimdiden burnumda tütüyorsun, nasıl geçecek sensiz koca bir sene?

Her gün evden çıkarken sırf karşılaşma ihtimalimizin olduğunu bilmek bile huzur verirdi bana, yüzünün nurunu bir kere daha fazladan görebilme ihtimali mutlu ederdi beni ama çabalamazdım bu karşılaşmalar için, benimse gelir bana bir şekilde derdim. Şimdi sen o şehirlerde, o dağlardayken ben burada nasıl tutunacağım, söyler misin bana? Var mı ihtimal, var mı çare? Var mı ilaç, var mı derman? Varsa var de ne olur, bir kişiyle kalabalık olmuştu içimin sokakları, şimdi bir kişiyle yalnız kaldı tüm İstanbul, eksik kaldı, yarım kaldı.

Bir kişinin yokluğu sildi koca şehri işte, bütün zevki kaçtı sahillerin, gemilerden martılara simit atmanın hiçbir anlamı yok, içilen kahveler kırk yıllık hatır barındırmıyor, yanında içilen sigaraların yok bir keyfi. Saat 00.20 ve 20 dakikada bu zamana kadar anlamlı olan her şey yitirdi değerini. Yok anlamı işte birbirine vuran bira şişelerinin, dönüşüne kadeh kaldıracağımız güne kadar. Gidişinle yalnız kalan sadece ben olmadım, tüm şehir, milyonlarca insan yalnızlığa düştü, yalnız bıraktın koca şehri. Gidişin bile sana yakışır, giderken bile sessizsin, giderken bile herkes hayran gidişine. Gidişin gururlandırıyor, gidişin bile güzel be adam. Yollarına yüz sürülecek adam, bir gidiş ne kadar şerefli olabilirse, o kadar şerefli gidiyorsun, gururımdan indiremiyorum omuzlarımı bir milim dahi aşağıya. Her şeyine hayran kaldığım gibi, şimdi de gidişine hayran bıraktın beni. Gururluyum gururlu olmasına, ama şimdiden kalbime çöken özleme bir çare bulamıyorum.

İlk defa yalvarabilirim, ilk defa kapanabilirim başkalarının ayaklarına, bir çare bulsunlar da ben de geleyim diye. Geleyim ama ses etmeyeyim, yine uzaktan izleyeyim diye. İlk defa bu kadar bağlı elim kolum, hiçbir şey yapamıyorum. İlk defa güçsüzüm, ilk defa o her zaman yıkılmayan ben bu sefer en ağır yıkılıyorum. Ama biliyordum, sana çok aşık olacağımı, buna bir çare olmayacağını ve bugün geldiğinde nasıl yıkılayacağımı, biliyordum. En çok da ben biliyordum ya beni, kendimi. En başta seni ne kadar çok, ne kadar fazla sevdiği bilmiyordum, sonra bir baktım, herşeyim oluvermişsin. Bir sene bana vız gelir, olay beklemek değil. Bir sene, beş sene, on sene, hayatım sonuna kadar beklemekle geçecek seni zaten, biliyorum. Sorun beklemek değil anlıyor musun, sesine hasret kalma düşüncesi, sorun yokluğun değil anlıyor musun, karşılaşamama ihtimali. Sorun buluşup, görüşmek değil, sorun olmaman bu şehirde. Bu satırları yazarken büzülen dudağımı, akan gözyaşlarımı, titreyen bacaklarımı, sıktığım dişlerimi durduramıyorum. Senin gibi.

Açık konuşayım seninle, korkuyorum, çok korkuyorum. Belki günlerce kimseyi arayamayacak kadar yorgun olacak olmandan, belki hastalandığında ilaç bulamayacak olmandan, belki o büyük kulelerden, belki kendine hiç bakmamandan, belki ordaki kötü kalpli insanlardan belki de hepsinden aynı anda çok korkuyorum. Korkuyorum bir şey olur diye bir yerine, ben seni kocaman fanuslarda korumak isterken korkuyorum sen oralardayken koruyamamaktan. Tutamıyorum kendimi, yapamıyorum, korkumdan iyi bile anlatamıyorum kendimi, günlük yazısı gibi yazıyorum. Bu benim korkarak yazdığım ilk yazı. Bu benim hayatta gerçekten korktuğum ilk an. Ben korkmam öyle hayvanlardan, ben korkmam insanlardan, bana bir şey yapamazlar, yapacakları en kötü şey bile korkutamaz beni. Ben korkmam tinerciden, ben korkmam hırsızdan, korkmam katilden, benim canımın da, paramın da, evimin de eşyalarımın da, yok bir değeri. Ben yalnızca sevdiklerimin çekeceği zorluklardan korkarım ve benim en çok sevdiğim sensin, benim ömrümden alsınlar, sana versinler. Bak yok hiçbir şeyde gözüm, ne para, ne kariyer, ne mal, ne mülk, bir sen ol burda, bir sen dön, bir sen gül yeter. Yok benim hiçbir şeyde gözüm, sen dönünce ben iste fakirliği bile paylaşırım seninle.

Bize beraber bir yol çizilmedi, ben senin tarafından hep senden farklı çizilen rotalarla sınanacağım ömrüm boyunca. Bu yüzden sorun değil beklemek, ben hiç gelmeyecek bir adamı ömrümün sonuna kadar beklemeye hapsedildim. Bu benim hayatım boyunca bitmeyecek bir sınav, böyle yaşamaya alışmam lazım, bunu öğrenmem lazım. Uyuşan beynimi uyutmam lazım artık, kapatabilmeliyim gözlerimi bazen uyumak için. Bu bir sene sürekli olarak özleminle titreyecek içim. Eskiden çektiğim özlem ne kadarsa sonsuz katına katlayacak onu, biliyorum. Aradığımda bir telefon uzağımda olamayacaksın, yine bir bahane bulup, yazıp sırf seninle bir iki dakika daha uzun konuşabilmek için saçmalayabileceğim diyaloglar kuramayacağız. Her dakika belki fazladan bir fotoğrafını görürüm diye sürekli yenilediğim sosyal medya hesaplarının yok bir manası. Anlıyorsun şimdi beni dimi, korkuyorum be adam, dualarım koruyamaz seni diye korkuyorum, oralarda kendini yalnız hissedersin diye korkuyorum, bir yerine bir şey olur diye korkuyorum. Tutamıyorum ya kendimi, gözyaşlarımı tutamıyorum. Dindiremiyorum korkumu.

Allah sana duyulacak gerçek aşkı benim yüreğime koydu, seni bana emanet etti, şimdi ben seni ona geri emanet ediyorum, çünkü oralarda koruyamam, kollayamam ben seni, dualarım hep seninle evet ama yetmez, sen Allah'a tek emanetimsin benim. Ben bugüne kadar hiç ağlaya ağlaya dua etmedim, ağlayarak yalvarıyorum şimdi saçının tek bir teline, yüreğinin tek bir noktasına zeval vermesin Allah. Sana gelecek her acıyı bana versin, sana gelecek her kötülük bana gelsin, tüm ömrümü alsın, sana eklesin. Seni kelimelere dökülemeyecek kadar çok seviyorum, kelimelerle yitirir sevgim değerini diye korkuyorum, seni bekleyeceğim, gözün arkada kalmasın, sevdiğin her şey bana emanet, baş tacım senin sevdiklerin,.

sana söz hiç çıkarmayacağım seni aklımdan
sana söz sürmeyeceğim başkasının kokusunu tenime
sana söz nasıl ne şekilde dönersen aynı aşkla seveceğim seni
sana söz bir tek saniyem dua etmeden geçmeyecek sana
Ve sana söz olsun ki seni görmeden gitmeyeceğim buralardan.

Gülüşü bebek kokan adam, hoşçakal diyen kimse hoşçakalamaz, hoşçakal yok bugün, bugün veda yok, bugün aşk var yine yanına özlem eklendi sadece. Sesine soluğuna hasret bırakma, bir fotoğrafına bile hasret bırakma, ara mutlaka, 7/24 açık şimdiden telefonumun sesi, öldürme beni buralarda, seni çok seviyorum be, geçer diyorlar ama biliyorum geçmeyecek.

Ve sana söz, tüm sözlerimi tutacağım.