Tutmayan Dikiş

Hangi cümleye dokunsam, dokunduğum yeri karanlığa buluyordum sanki.
En derin gülüşlerimle ve o derinleri bilmeden,
Dikilecekti belki de kopan geceden gündüz,
Hem de koparıldığı yerden ,
Dikilemeyecek kadar derin bir yara dahi olsa kendimi kandırarak ilerliyordum.
Anladığım bir şeyler oluyordu...
Yürümüyordu dünya böyle,
Dönmüyordu bu uyduruk kelimelerle.
Bende böyle kanamak istedim bir kağıda, bir duvara, bir şehire;
"Hayat aynı hayat, yol aynı yol fakat fark sadece vazgeçmelerde idi."
Tutmayan dikişlere tuz niyetine vazgeçişleri,
Gitmeleri bastım.
Çok kanadım ama sustum...