Üç Dakika

Kısa mı bu süre, uzun mu yoksa? Hasret giderebilir misin mesela bu kadar sürede?

Seviyorsun yenice birini, yeni alışıyorsun. Araya engeller giriyor umulmadık bir zamanda. Belirli saatlerde sadece 3 dakika hakkın var. Ne sorardın sevdiğine? Nasılsın mı? Ne yaptın mı? Yoksa özlediğinden mi bahsederdin? Yeter miydi o süre. O sana ne söylerdi peki? Özledim, nasılsın? Ya da saçmalar mıydınız? Ne yapabilirdin bu kadar kısa sürede? Tam aklına sormak istediğin bir şey geldi aklına ve... O da ne? Kapandı. Süre bitti! Oldu mu sence? Daha “özledim” bile diyemedin. Düşünsene yaşadığını böyle anları. Çıldırırdın değil mi? İşte olur olmadık zamanda felan değil de bu durumu mecburluktan yaşayan insanları düşün. Senin hiç önemsemeyeceğin o üç dakika başka insanların hayatı olup çıkıyor. Üç dakikada özlemini, merakını giderip görüşemeyenler var. Manidar da bir sayı aslında “ÜÇ”. Aşk da üç harften oluşuyor mesela. Bunaltıcı, yorucu, düşündürücü... Her şey var içinde. Her şey... O üç dakika sana sabretmeyi, planlamayı ya da azla yetinmeyi öğretir. Hem de acımasızca... Aynı zamanında camlardan zar zor görüşen sevdalılar gibi. Gerçek sevgi zamanlarındaki sevdalar gibi. Öyle bir mesaja 3-5 saniye geç cevap verdi diye trip atmak değil de, az görüşebildiği için daha çok seven zamanlardaki gibi.

Sözün özü gerçek aşk aslında. Sahi çok konuşmak mı gerçek aşk? Sahip olduğunla yetinebilmek mi? Hangisi sizce büyük aşkların asıl anahtarı? Kısıtlar içindeki saygı-sevgi mi? Özgürlükler içinde kavgalar mı? Hangisi olurdu tercihiniz? Ya da daha doğru bir soru: Hangisi daha kıymetli olurdu? Hani şey olur ya, sevdiğin yemek ya da tatlı olur ama daha henüz sen başlamışken biter ya, nasıl da için acır değil mi? Bir daha görsen kıymetini bilirsin ya, işte şimdi anlıyoruz birbirimizi. İşte şimdi anlaşıyoruz. Az ama öz, üç dakika...