Uçurumdan "Düş"enler

Ne şiirden medet umarım ne de şairden
Marifet şiirdeyse ne gelir şairin elinden
İnsan bu, tutunacak bir dal arayışındadır
Şiirlerde bulur tesellisini, hep ümitvardır
Bucaksız uçurumlarda kaybolur hayalleri
Durmaz beyaz sayfalarda durduğu gibi
Düşler bir umuttur elbet düşmemek için
Sıkıca tutunur uçuruma yeter ki düşmesin
Yokluğa mahkum kılana âşıktır insan zîrâ
Ümidin yoksa hayattan, varlığını kumda ara
Düşmek korkusu ne de sıkarmış insanı
Bunca şiir neden yazılsın yoksa okuyanı
Belki bir ışık tutacak karanlık dünyasına
Gerek mi var şairin hayallerini sarmasına
Her şiir bir ilhamdır hayatına şiir bilenin
Zamana hüküm giydiren katil düşlerin
Esiri oldukça hayat ancak düşlerindir
Yerinde saymazsan bu hayat senindir
Ne şairden medet umarım ne de düşünden
Düşmüştür düşlerim kalkmadıkça yerimden
Ne ben şairim ne de okuduklarım şiir
Gördüklerim uçurumdan düşenlerdir