ÜLKEM AĞLIYOR BEN AĞLIYORUM

Altı Şubat'ta ülkemde kıyamet koptu
Yuvalar yerin yedi kat altına çöktü
Ülkemin yüreğine bir ateş topu düştü
Ülkem ağlıyor ben ağlıyorum

İmdat sesleri toz bulutlarına karıştı
Bir can için cankurtaranlar birbirleriyle yarıştı
Gözyaşları sel olup harabe şehre karıştı
Ülkem ağlıyor ben ağlıyorum

Toprak altında kaldı nice canlar
Kulaklarımdan silinmiyor acı çığlıklar
Anasız babasız kaldı çocuklar
Ülkem ağlıyor ben ağlıyorum

Bir gecede yok oldu hayaller
Enkaza karıştı toz duman oldu anılar
O geceden bize kalan sadece acılar
Ülkem ağlıyor ben ağlıyorum.

Umutsuz bir umudun peşine düştük
Bir can daha diyerek bekledik
Günlerce umutsuz bir umuda tutunduk
Ülkem ağlıyor ben ağlıyorum

Umut bile diri kalamadı enkazda
Yoruldu beklemekten taş yığınlarının arasında
Ardında binlerce öksüz yetim bıraktı virane şehirde
Ülkem ağlıyor ben ağlıyorum

Kimdi suçlu bilemedim
Sel oldu gözyaşlarım silemedim
Dile çok kolaydı adını koymak
Yüzyılın afeti olmuştu çoktan dillere pelesenk
Ülkem ağlıyor ben ağlıyorum