UMUT DENEYİ

Bilim adamları, her zamanki gibi fareler üzerinde deney yapmışlar. Deneyin adı: “Umut Deneyi" imiş. Fareyi, yalnızca kafası dışarıda kalabilecek su dolu bir kaba koymuşlar. Tabi hayvancağız doğal tepki olarak kabın içinden çıkmak için çabalamaya başlamış.
13 dakika boyunca çabalamış, uğraşmış baktı ki olmuyor; pes ederek kendini suyun içine bırakıvermiş. Deneyi yapan kişi de bu ânı bekliyormuş. Hemen fareyi kabın içinden alıp kurulamış ve bir süre dinlenirmiş.
Fare tekrar aynı su dolu kabın içine konmuş ve yine kurtulmak için çabalamaya başlamış. Fakat bu sefer bilim adamlarını şaşırtacak derecece bir performans göstermiş. Tam 70 dakika boyunca kurtulmak için çabalamış.
Bu sonuca bakınca Friedrich Nietzsche’nin meşhur sözü gelir akıllara: “ Öldürmeyen acı beni güçlendirir.” Her acı çekişimizde “öldüm, bittim" mi diyoruz, yoksa; “ bu da geçer ya hu!” deyip daha da mı güçleniyoruz?
Eğer çocukluğumuz pamuklar içinde geçti ise, hayatın hiç bir zorluğu ile karşılaşmadı isek (çocuk gelişimci olduğum için hemen her yazımda illa ki çocukluğa iniyorum ) daha ilk acıda ölürüz gideriz, isyanlara düşeriz, bahtımıza kaderimize söyleniriz. Dolayısıyla, konfor alanımızın dışına çıkmadan, bize verilenler ya da uygun görülenler ile yetinerek o dar çerçevemizde asalak gibi bir yaşam süreriz.
Türkiye’de ve dünyadaki büyük insanlara baktığımızda ise hiç de pamuklar içinde büyümediklerini görürüz. Kimisi anne babasız bir çocukluk geçirmiş, kimisi fiziksel engelli, kimisi ailesi tarafından maddi manevi şiddet görmüş.
Yani bu büyük insanlar, acıları var diye ölmemişler; aksine onları bir basamak olarak görüp yükselmişler. Peki bizler niye bunu yapmayalım? Hani mesele güzellik zenginlik vs. olunca deriz ya: “Benim neyim eksik?” diye. Çok şükür sağlığımız yerinde, ailemiz yanımızda. Daha ne olsun!
Artık harekete geçme zamanı. Bir kaşık suda boğulmadan kulaç atarak karaya çıkma zamanı. Uykuları kısa tutup çalışma çabalama, kendimize ve insanlığa faydalı olma zamanı...