UMUT, HAYAL, KIRGINLIK

İnsan bazen,
kayıp giden bir zamanın, yiten bir ömrünün, biten bir heyecanını yüzüne bakıyor aynada.
Belki kaybolmazdı zaman;
Nereye koyduğunu bilseydi o vakit, yitip gitmezdi ömür. Doğru yerde yavaşlayabilseydi belki, heyecan dediğin bitmeyebilirdi.
Azcık gamsız ve belki birazda bencil olabilseydi gönül. İnsan bazen bir bakıyor ki, adına "hayat" denilen aynaya. Zaman kayıp, ömür yitik, heyecan bitik.
Geriye ne kaldıysa elde avuçta,
Bir tutam 'umut'
Bir yığın ' hayal', ve bir o kadarda 'kırgınlık'...