Umut

Karanlığın en derin yerinde,
bir ışık yanar sessizce.
Küçüktür,
kırılgandır,
ama kaybolmaz hiçbir zaman.

Dünya ne kadar ağır olsa da,
omuzlarımız çökmüş gibi hissettirse de,
bir yerlerde hâlâ bir sabah vardır.
Ve her sabah,
yeniden başlama ihtimalidir.

Bir yaprak,
rüzgârda savrulurken bile
dalına tutunmayı dener.
Bir çiçek,
taşların arasından
gökyüzüne uzanır.
Ve insan,
düştüğünde bile
yeniden ayağa kalkar.

Çünkü umut,
yıkıntıların arasından
yeşeren tek şeydir.
Ve bazen,
hayata tutunmak için
sadece ona ihtiyacımız vardır.