Unutamamak*

Bazı insanlarla ilişkimin bitmesi üzücü. Ama en üzücü olan onlarla anılarımın olması...Güzel şeyleri, güldüğümüzü, eğlendiğimizi, sevdiğimizi, hissettiklerimizi unutamamak çok acı verici. O anıların yerini yenileri alır belki ama o hisler unutamam, unutamıyorum... Ne yapacağımı bilemiyorum. Hayatımda artık yok, yoklar ama onlarla hissettiklerim hala var. Bazen bi resme bakarken, bazen bir yerden geçerken, benze de bir parfüm kokusu alınca geliyorlar aklıma. Hayat duruyor orda, nefesim kesiliyor, dona kalıyorum. Uzaklara dalıyorum. Eskiler geliyor aklıma sonra etraftaki sesleri duyup kendime geliyorum.




Unutmamak narin kalpler için bir cehennem...