Unutamamışım Görüyorsun

Ellerin pembeydi
Koyu kahve gözlerin vardı
Gülüşün inci dişlerini sererdi gözler önüne
Unutamamışım, görüyorsun…

Herkesten farklı bir tebessümün vardı
Aşk tomurcuklarından beslenmişti sanki
Işıltılı bir neşen vardı
Ağlayan gözlerimize mendil olurdu

Şefkatin vardı
Bir anne şefkati kadar olamasa da
Ona yakın bir şefkatin vardı
Bir anda şefkatli kollarında bulmak isterdim kendimi

Temiz bir ruhun vardı
Hiçbir şey cüret edip de kirletemezdi
Berrak kalacak bir ruhun vardı
Hem de her şeyden daha berrak

Karanlığımı aydınlatan bir nurun vardı
Bu nur sana lütfedilmişti
Seni herkesten farklı kılan da buydu zaten
Bu nur senin içindi

Yaralarımı saran bir sevgin vardı
Baygın misali yatardı yüreğimde
Ayılıp yeniden bayılırdı sanki her defasında
Unutamamışım, görüyorsun…