Unutma, özle!

Özle. Kendini özle. Geçmişini özle, insanları, anıları, yaşadığın güzellikleri, eğlenceli geçen her günü, hayallerini özle, yapmak istediklerini, başarılarını, tecrübelerini özle. Hayvanları özle mesela. Yaptığın yaramazlıkları, geçirdiğin ufak tefek olumsuzlukları, verdiğin sözleri, tuttuğun günlüğü, yırttığın yaprakları, geçmişte kalan teknolojik aletleri, eşyaları, oyuncaklarını, çocukça kavgalarını, dizilerini, çizgi filmlerini özle. O zaman ki imkânları, zorlukları, o zamanın verdiği mutluluğu, zevki, bize öğrettiklerini, o zaman ki kendini özle. O zamanın insanları, sohbet, muhabbetleri özlenir. O zamanın 23 Nisan kutlamaları, bayramları, düğünleri, cenaze mevlütleri, toplanan şekerleri, paraları özle hep. O zaman ki insan halleri, birlik, beraberlikleri özle. O zamanın berberini de özle, kestirdiğin saç stilin, seni berbere götüren değerli insanı özle. Yaptığın tatiller, ettiğin seyahatler özlenir. Okulun, okul arkadaşların özlenir, sınıf öğretmenin özlenir. Hepsi geçmişte kaldı diye, üstünü kapatmak olmaz. Raflara tozlanmaya bırakmak olmaz, unutmaya çalışmak olmaz. Geçmişin Koca Karadeniz olabilir, olumlu yanından sev, olumlu tarafından bak. Geçmişte seni mutlu eden çok şey var ki, unutma şimdi anlatmaya kalksan yüzünde gülümsemeler eksik olmaz. Ne kadar unutmaya çalışsan da, seni mutlu eden, hoşuna giden geçirdiğin çocukluğun var. Özle, üstünü kapatmaya çalışma, zaman zaman anlat, bahset insanlara o zamandan. Sana ve çevrene iyi gelecek.