unutulmaz

Yine bir başka mektupla çıkıyorum karşına
Ve biliyorum!
İlk defa okuyamayacaksın...
Ayrılık ve yalnızlık adına ne varsa öğrettin bana
Canımı yaktın!
Gözlerimi sızlattın!
Yüreğimi kanattın!
Sebepsiz terkettin önce
Gözlerimin içine bakıp unutursun aldırma demiştin
Aylarca dönmeni bekledim...
Gözümde yaşlarla her çıktığımda karşına
Unutursun diyordun
Unutursun takma kafana...

Bir yabancının kolunda görmüştüm birgün
Seni öyle görmek değil de
Beni gördüğünde suratını asman gitmişti zoruma
Yokluğuna alışmıştım
Seni sensiz yaşıyordum
Doğum günlerini kutluyordum sensiz
Sana hediyeler yollayarak
Her ondört Şubatta
Ondört kırmızı gül
Ortasında beyaz bir gül gönderiyordum sana...
Ne güzel geçiyordu yıllar
Senden uzakta ama seninle
Her sabah evden çıkışını izliyordum
Her akşam eve dönüşünü
Senden hep aynı cevap geliyordu bana
Unutursun diyordun
Unutursun zamanla
Sonra birgün beyaz gelinlikle çıktın evinden
Yine aynı köşede kafanı kaldırıp yüzüme baktın
İlk defa senin de gözlerin dolmuştu
Gitme diyemedim!
Sarılamadım!
Dokunamadım sana...
O gece sana ait ne varsa bu şehirde bırakıp
Yanıma sadece hatıraları alıp
Senden çok uzaklara
Anılardan uzaklara kaçtım.

Unutacaktım seni
Unutmalıydım
Söz verdim kendime
Sana dair ne varsa yok edecektim
Adını unutana kadar dönmeyecektim geriye
Olmadı beceremedim
Aylar yıllar geçti unutamadım
Böyle yaşamaktansa
Karşına dikilmeye karar verdim
Unutamadığımı
Ölene kadar seveceğimi söyleyecektim seni
Tarih ondört Şubattı
Terk ettiğim şehire geri döndüğümde
Evinizin yerinde bir harabe vardı
Yıkılmış sadece duvarlar kalmıştı
Camları kırılmış
Bir harabe vardı
Elimdeki gülleri koydum yine kapınıza
Seni sordum dostlara
Bir adres, bir iz, senden bir haber aradım.

Ve buldum işte seni
Yıllar sonra dikildim yine karşına
Gözümde yine yaşlar var
Sen
Sense karşımda yapayanlızsın
Yıllarca kulağımda çınlayan
Unutursun sesine cevap vermek için buradayım
Unutmadım seni
Unutamadım...
Bak eskisi gibi yine aynı şekilde
Ondört Şubatta ondört kırmızı gül ile
Karşındayım!

Hadi söylesene!
Unutursun! Desene bana
Unutmadım...
Zamanla unutulmuşsun oysa
Unutursun dediğin bir ben unutamadım seni
Ah be sevgilim
Yine yokluğunla başbaşayım
Sana sarılmak varken
Mezar taşına sarılmaktayım
Çiçekleri bırakıp giderken
Bir zamanlar veremediğim cevabı haykıra haykıra söylüyorum sana
Seven unutmaz birtanem
Seven unutmaz
Gerçek seven unutamaz
Unutursun dediğinde söyleyemedim sana
Şimdi bir mezar taşına konuşuyorum
Unutmadım! Unutmuyorum!
Bugün ondört Şubat sevgilim
Bak yine sana güllerle geldim
Unutmadım! Unutmayacağım!
Hayalinle yaşamaya alıştırdın zaten
Yüzünü göremesem de içimi dökebileceğim hergün sana
Yarın sabah aynı köşe başında
Yine işten gidişini izleyeceğim nasıl olsa
Akşamında işten gelişini
Unutmayacağım işte
Yaşadıkça benimsin demiştim
Ben yaşadıkça senin kalacağım!!!