UTANSIN

Bu mukaddes davada ben miyim garip beni benden alan çileli alın yazım utansın
Eğilmedi kurdun başı diye iti el üstünde tutup beni ayak altında ezenler utansın
Şahadet parmağım ALLAHA yakın diye kolumu kökten kesmeye Çalışan çakallar itler utansın
Dar gelecek bu yurda alperen sevdası diye Kelleme ödül koyan dostlar utansın
Hak dedim ALLAH dedim diye dilimi buzla kesip Son Çığlımı gizleyen zalim o gece utansın
Çile Dolu geçmişimi hiçe sayıp silinsin izim diye yüreğime kefen biçen çakalar itler utansın

Unutulmasın ki kurdun yavrusu da kurt doğar anadan taş vurmaya çalışan çakallar itler utansın
İlayi kelimetullah davasının binyıllık şanlı geçmişini unutup tarihime gem vurmaya çalışan o hadsizler utansın
Bir yetimin bin mazlumun duasıdır şehadet bu parmağı kökten kırmaya çalışan namert utansın
Çekilmeye Gelmedi Diye alperenin başı bedenimi parçalayan çakal lar itler utansın
Bir asırlık kökten yeniden doğan ağacın dalını gövdesin ayıran nankör dostlar utansın
Gülmesin artık alperenlerin yüzü diye beni yaslara boğup iti el üstünde tutan zaman utansın

Şehadet Parmağım yaralıda olsa göklerde bugünde yaramı sarmayan dostlar utansın
Alperen kalkamasın yerden diye çakala el uzatıp beni ayakaltında ezen kullar utansın
Rüzgara karşı eğilmedi diye kurdun başı ok gibi dosdoğru olmayan davamı üç kuruşa satan eller utansın
Buz tutmuş Hürriyetin soğuk son nefesiyim ben bu yaralı buruk sesimi duymayan dostlar utansın
Mamak ta Ulucanlar da işkencenin çilenin adıyım ben yarama tuz basan hain dostlar utansın

Tacettin dergahında yaralı bir hürriyetin iziyim ben izimi silen karlar buzlar utansın
Kerkük te Türkmenistan da yetim yavrunu beklenen duasıydım ben yolumu kesen çakallar itler utansın
Dava adanıştır İsmail misali Allaha teslimiyettir Hak davasını pul davasına satan dostlar utansın
Elif gibi ok gibi dos doğru oldu hakka hep yolum Rüzgara karşı yolunu şaşıran kullar utansın
Bu Mukaddes alperen davasın da bendim son nefer benden sonra sürdürmeyen çırak utansın