VAZGEÇIŞ

Hüzün yüklü sokakları geçiyor yüreğim bu aralar. Canı çok yanıyor , kimseye güvenmiyor. O karanlık sokakta sanki bir başına ölmeyi bekliyor. Geleceğini umarken, gelmeyişine bile aşık oluyor.

Özlüyorum.
Ama biliyor musun ? Sen beni yaşarken gömdün. Nefes alamadım, boğazım düğümlendi. O kadar söyleyeceğim şey varken susmayı tercih ettim.
 Çünkü anlamadın , anlamazdın.
Sen duydun mu benim sustuklarımı, gördün mü saklanışımı , hissettin mi yüreğimin çırpınışlarını.

Bana aşktan bahsetme , ben o defteri kapatıp rafa kaldırdım. Ellerinin başkasına dokunuşu gibi anlamsız yüreğimdeki acı. Nefretim bile aşık sana. Aşkım nasıl büyükse nefretim de bir o kadar büyük.
Ben mutsuzken onu mutlu ettin.
Ben ağlarken onu güldürdün.
Ben içimde savaş verirken, onu galip yaptın.
Ben sana koştum , sen ona sarıldın.


Elimden sigara dudaklarımdan küfür düşmez oldu. Değiştim. Hemde çok.
Mesela herşeye gülerdim şimdi eski samimiyetim yok. Kimseye güvenemem. Kimseye bakamam sana baktığım gibi. Lütfen beni yargılama. Beni bu hâle sen getirdin.