vazgeçmemek

Yine ben evet, yazıyorum yine sana evet. Okuyor musun, gönderebiyor muyum sana bilemiyorum. Unutamadım halen seni, biliyor musun? Unutmakta istemiyorum aslında. Yaşamak için bir bahaneye ihtiyacım varken tanıtım seni. Tam hayat gözümde bitmişken, ölümle tekrar tanışmışken. Yazmayı da beceremiyorum belki, süslü cümleler de kuramıyorum. Sen aklıma gelince, kafamı da toplayamıyorum zaten.
Şuan, seni rahatlatmak için yazıyorum ben. Olur ya hani, neden sevemedim diye kızıyorsundur kendine. Aslında sevmeni beklememiştim ben, sevemezdin zaten. Hiç bir farkım yok benim dışarda gördüğün erkeklerden. Eksiğim var hatta, tutamam istediğin zaman elini. Hayat hep üstüme geldi benim. Hiç pes etmedim ama, o kadar imkansızlıklar yaşadım ki ben. Bazen imkan bile imkansızdı hatta..
Ama inan hiç bir ihtimal senin kadar imkansız olmamıştı. Hiç değerli hissetmemiştim birini senin kadar. Seni sevebildiğim için, hayatı da sevmeye başlamıştım ben. Seni sevdiğim için, kendimi de sevmiştim hatta. İlk kez, seni gördüğümde biraz daha fazla yaşamak istemiştim ben, daha geç ölmeyi seni daha fazla görebilmek için istemiştim.
Bilmeni istiyorum ki, sen duamsın benim. Kabul edilmiş, imkansızı istediğim duam. Hep böyle bir aşk istemiştim ben. Uzaktan sevmek, imkansızı sevmek gerçek aşktır aslında. Dokunamayacağın, hatta göremeyeceğin birini seviyorsan aşıksın demektir. Dokunamayacağım, göremeyeceğim, belki de sevmemin de yasak olduğu birini seviyorum ben, her geçen gün ölüyorum, bilerek kendimi zehirliyorum hatta. Eğer gözlerini gbir kez daha görmek, beni ölüme biraz daha yaklaştıracaksa, seni tekrar görmek istiyorum..
Tek merak ettiğim, ölürsem üzülür müsün?
Ve hep merak ettiğim, beni tanımayı neden hiç denemedin?