Vazgeçmiş insanlar, ölümü unutup hayata tapmışlar. Ölümlü değil mi? Sonumuz bir karış toprak. Hiç bir şeyin sana ait olmadığı bir yerdesin ve sen insanoğlu her şeye sahip olmak istiyorsun. Elindekilerle yetinmeyi bırak. Hiç bir şeyin kıymetini bilmiyorsun. Neden böyledir insanlar soruyorum size. Bir masanın başından öğrendim ben şükretmeyi. Acılarıma, kaderime her zaman şükrettim. İsyan etmemeyi öğretti bana hayat. Herkesin acısı kendisine büyüktür ya kimi babasızlığına, kimisi annesizliğine, kimileri de sevgilisine arkadaşlarına isyan eder. Etmeyin olur mu her acı insana büyüktür önemli olan o acıya sahip çıkabilmektir. Oturduğunuz yerden kalkın şimdi ve gökyüzüne bakın ve nasıl yaşanacağını onlara göstertmek için söz verin.