749 günlük hikayem kapandı bu gün benim için. Sezen vazgeçtim dedi, Ben ağladım. Üzgünüm uzun boylu saçları bulutları okşayan çocuk. Üzgünüm..Birbirimize çok geç kaldık. Aslında biz çok güzeldikde, toplum baskılıydık. Seni bir daha öpebilmenin hayaliyle yaşarken, vazgeçmenin soğukluğunda eziliyorum. Bir daha kokunu çekemeyeceğim misal içime, tek taraflı bir takıntı ezdi beni yıllardır. O sarhoşken aradığımdı. Bir daha ne zaman, neye içeceğim kim bilir. Nasıl sarhoş olup, kimlere anlatacağım seni?
Arkadaşlar bu gece bana biri dert ortağı olabilir mi? Sabaha kadar konuşup kafamı dağıtsam?