Ve hiç bir sokakta adımız geçmemişti hiç bir duvar taşıyamamıştı isimlerimiz baş harflerini . Adım adının yanında bulunma şerefini hiç yaşayamamıştı.Ve ben sadece bir kez gördüğüm bir adamı sayısız kez özlüyordum . Buda bana hiç bilmediğim bir denizin kokusunu hiç gitmediğim bir sinemanın kapanmış perdesini hayatında ilk kez luna parka gidip atlı karıncanın verdiği sevincin hiç bitmemesini isteyen bir çocuğun duasını hatırlatıyordu .Bana biraz seni hatırlatıyordu . Şimdi en karanlık günede çıksam biliyorumki yine aynı sokak lambasının altında sületinle yeniden karşı karşıya geleceğim ve geçip gideceğim sonra inatla yine aynı dala tutunup yine aynı gölgenin altında seni yeniden seveceğim yeniden yazılacak bütün karalanmış şiirler, adın yeniden şereflendirecek şiirlerimi şarkılar daha bir anlamlı olacak ve iki bilet alacağım biri sana kesilmiş olan tek başıma gireceğim sinemanın kapısından tek başıma sevmiştim yine tek başıma anımsayacağım ışıklar kapanacak . Filmin adını soracak olursan eğer benim yalnız gittiğim sinemadaki izleyeceğim ilk filmin adı Gülüşleri Devrim Olan Adam olacak izleyen herkesi gülüşleriyle büyüleyecek tıpkı beni büyülediği gibi her gülüşü yeniden doğacak sol yanımda, sol yanım ne şanslıdır kim bilir .Hiç kimse beni senin kadar mutlu etmeyecek ve yine hiç bir filmin sonu böyle olmayacak hangi filmin sonu bilinmezlikle sonlanır ki , ya mutlu biter yada mutsuz gülüşleri bile devrim olan bir adamın olduğu bir filmin sonu nasıl olurdu ki