Veda&Karakter üstüne hasbihal..

Bir insanın karakteri iki kritik yaşam döngüsünde beliriyor.
Birincisi
İlk iletişim noktasında verdiği SELAM
İkincisi
İletişimin sonlanacağı vakit VEDA edip etmemesinde.
Eğer bu ikisinden yalnızca selam verilip veda edilmemişse o süre boyunca isterseniz iletişimde olduğunuz kişi dünyanın en zarif en iyi insanı olduğu iddiasında bulunsun kocaman bir yalan ve aldatmanın ifadesidir ortaya çıkan.
Biz hayatın zarif duruşunu Sevgili Peygamberimizden öğrendik her daim ve öğrenmeye devam ederken görüyoruz ki ;
Eğer veda bir insan için bu denli ehemmiyetli olmasa idi Efendimiz hasta yatağından kalkıpta bize o örnek vefasının şiarı VEDA HUTBESİni emanet etmezdi.

Veda edilmeden iletişim kuran insan, çıkarcı menfaatperest insan modelini temsil etmektedir.Aklı ve kalbi selim bir kişi için bu davranışın hiç bir surette aması, fakatı olmadığı kanaatindeyim ancak ve ancak bir insanın ömrü vefa etmezse bu ayrı tabii.

Yoksa niye hakikati, nezaket kurallarını bilen biri eyvallahın bu denli önemini göz ardı etsin ve sadece göz boyasın ki?

Zira bir mümin bir bakkala girdiğinde bile önce selam verip ve iyi bir temennide bulunmadan asla oradan çıkmazken hangi niyeti taşıyor olabilir ki insan asaleti bertaraf eden bir duruşu tercih etsin ? Selam verebilme nezaketini gösterirken /hak helallik konusunu hiç hükmünde sayarak din/hukuk bilmeyen insan davranışını kendine uygun bilsin.
Demem o ki ;insanın hakikati vedasıyla gün yüzüne çıkıyor dostum.Kabeden ayrılırken de " veda tavafı" yapan gönül bizim /ümmetin gönlü değil miydi?
Öyleyse cancağzım,
Bildim, vedanın aslı vefadır.. Vedasız her söz, sohbet, bakış vefasızdır,kurudur, yavandır,boşu boşuna çekilen kürek misali vedadan yoksun kalbin yoksulluğu ve iflasıdır. Allah vefamıza her noktada sahip çıkma idraki ve bu minvalde veda edebilme şuuru ihsan etsin, vesselam

Pınar Önalan