Veda

Veda en acı bölümdür hayatın.
Yakamozlar yangınlara
Orkideler cinnetlere gebe.
Bir nakkaşın nakşı var cümlelerinde.
Sığmıyor gölgeler gövdelere.
Oysa her insan bir
Evren taşır içinde.


Gece üstüne gece.
Efkar üstüne sırlar.
Hecesiz insanları
Sözlerinden astılar.
Zamanın ötesi garip.
Şeffafiyet diplerde.
Yazamadıklarımız,
Her geceye mersiye.


Şimdi baştan aşşağı,
Kuru günler gibiyim.
Vedalara özlemim.
Ne serbest ne esirim.
Anladım ki kadınlar
Çok sevmezmiş azizim.
Sade sevilmek için
Yakıyormuş yangınlar.


İnsanlık bir ikilem.
Ezber bozan bir oyun.
Adı ’sevda’ papatya.
Düştük derin sulara.
Aşk olup aşıkların
Yağsam parmaklarına.
Ölmeliyiz galiba.
İnat yarımlıklara.


Hiçlik çokluk gibidir.
Ve...
Doğum ölümün habercisi.
Yanaklar birer ayna.
İnsan nasıl çıldırmaz.
Ölmek için yaşar da...


Uçan kuşlar pusulam.
Sisler göğün kuşağı.
Suskunluk notaların.
Hüzün dolu evladı.
Ben aşk masalının
Acemisi bir aptal.
Sevda yelkeni derki:
Veda vaktiyse yol al.

#MBA
MUHAMMET BARAN ASLAN, 2018