Yağmur altında koşmak...

Hava kararmıştı
Yağmur yağıyordu
Dudakları sımsıcaktı
Elleri üşüyordu
Ellerinden tutdum
Koşmaya başladık
Her yağmur yağarken düşündüklerim:

olmadık duygular yaşatır size. teninize değen yağmur taneleriyle beraber huzurda dolar içinize. ılık ılık akar teninizde. olmadık düşünceler sokar aklınıza. unutmaya çalıştıklarınızı, hatırlamak istemediklerinizi hatırlatır..

sadece ıslatmaz yağmur. bedeninize değmez sadece. sızar içerilere. yüreğinize dokunur. yakar bazen gözyaşı misali. belki de öyledir. yağmur sandığınız şey aslında akıtamadığınız gözyaşlarınızdır. bu yüzden kattığı huzurdur size. rahatlarsınız. herkes küfür ederken yağmur ıslattı diye siz şükredersiniz.

herkes kaçar yağmur yağdığında, ıslanmamak adına sığınır bir yere. siz ise inat edercesine daha da yavaşlatırsınız adımlarınızı. onu biraz daha fazla düşünmek için yaparsınız. az daha hissedebilmek için onu, daha da işlesin istersiniz iliklerinize yağmur. sırf onun için..

onu daha çok hissetmektir yağmurda ıslanmak.. daha çok kendine katabilmektir. her damlada şükretmektir onun için. değen her damlada onun teniymişcesine tebessüm etmektir...