Sıfatlara bürüyorum seni. Tanıyamıyorlar. Tanısalar dayanamazlar, severler seni. Ben bunu sevmem. Ki zaten ben bile tanımıyorum seni. Yoksun sonuçta. Kim bilebilirdi ki bir insanın kendini kendi yokluğunda unutturabileceğini. Hırsına yenik düştün sen. Yalan mısın? Yalan. Ama sadece derin üzüntü. Sadece seni düşündüm. Bak yalanlarla kandırıyorum seni. Kanma sevgilim. Kanarsan huzura varırız. Sen gelme. Gelirsen bütün büyü bozulur. Gelirsen her şey birbirine girer. Ben yine kendimden kaçarım. Ben yine karanlığa karışırım. Ben yine hüzünlü şarkılara konu olurum. Belki bir hikâyede karşılaşırız diyemem, seni benden başkası kaleme alamaz. Kalemini kırarım. Yeter ki güzel anlatmasınlar. Anlatamazlar da. Zaten yoksun. Hani sen şimdi gerçekten yoksun ya. Yalandan var mısın?