Akıl yalanlarla doludur.
Elma ile ayrılık gibi sevgilim.
Sığındığında Havva Âdem'in kalbine
Ve sarıldığında Âdem
Ağaçlar yaprak kuşandı sevgilim.
Aşk diye bir şey başladı aralarinda
Bu belki sevgi bir diğer adı aşkın
Yani koca bir geçmişi içimde dünyanın.
Seni niye bu kadar seviyorum bilmiyorum.
Kınalı sacli kardelen guzelim
Gecenin bir yarısı öpüsürken bulutlar,
Düşerken ay dağlara,
Ağlar dururum sefillere
Fukara halklara masumlara
Dil değiştirmiş yalanlar hryhat
Kepenk vurur gibi
Kelebek satan evlere nedense
Âh nerede elleri babamın
Yüzü güzelliği annemin
Etraf bomboş nedense
Üstü açık gömdüklerimizin
Korkar kuşlar yağmurdan
Bıçak eti acıtır, ayrılık kalbi degilmi
Kaderi mürekkebinde gizlidir kalemlerin
Belki ayetini okurlar gerçeğin
Müebbettine sevdalı türkülerin şarkıların
Artık kadınlar mutludur degilmi
Çocuklarda neşeli mutlaka
Niye döktüm şiirleri buraya acaba
Işıkları kalbine karanlığın.
Sana sürgünde yediverenlerim,
Yağmaladığın düşlerim
Ben sana delice sevdaliyim
Bu şiir de böyle bitsin
Neyse ki seni hâlâ seviyorum...
Hemde çok çok seviyorum
Korkarsın elbet bunca olan seyden
Bir başına Mûsa olmuş beni yalnız koymaktan
Kıyamazsın bilirim Yakup olmuş gözlerime
Boşuna değil Züleyha adın senin
Toprağın suyun göğün adına yemin
Bir yanım çöllere benzer yokluğun sevgilim
Kınalı sacli kardelenim
Koynun gül dolu gibi gül kokarsin
Ellerinin bulut rüyası sevgilim yumsacik
Ben dediğimdir sende kendimi bulduğum
Seni çok sevdim kınalı kuzum
İsrafından korkarım sevginin aşkım
Dualar ederim çoğu zamanlara
Hüznüm yanimda seni bulamadığım
zamanlarda
Bu fâkir senin icin dil döktüğüm şiirlerim
O cömert güzelliğine ne katar bilmiyorum
Ama ben seni çok seviyorum özlüyorum
Bunu yemin biliyorum