Yalnızım,
ama bu yalnızlık bir yük değil,
bir keşif yolculuğudur.
Bazen içimdeki sessizlik,
bana en derin sesleri fısıldar.
Ve yalnız kalmak,
gerçekten kendimi bulmam için
gerekli bir adımdır.
İnsanlar,
bazen etrafımda dans ederken,
ben içimdeki sessizliğe doğru
yavaşça yol alırım.
Çünkü o sessizlik,
gerçekten beni tanıdığım tek yerdir.
Ve orada,
kimseye ihtiyaç duymadan
kendi gücümü keşfederim.
Yalnızlık,
ne bir ceza ne de bir boşluk,
belki de hayatın bana sunduğu
en değerli armağandır.
Çünkü içinde kaybolduğumda,
en karanlık anlarda bile
bir ışık bulurum,
ve o ışık,
benim içimdeki huzurdur.
Belki de yalnızlık,
sadece dışarıdaki gürültüden arınmış
bir kalp ile tanışmaktır.
Ve her adımda,
o yalnızlık,
bana daha güçlü olmayı öğretir.
Yalnız olmak,
gerçekten insanı yalnızlaştırmaz,
aksine,
güçlendirir.
Çünkü içindeki sesleri dinlediğinde,
dışarıdaki dünya,
sadece bir yansıma olur.