Yalnızlığın İçinde

Bazen yalnızım,
ama içimde bir kalabalık var.
Bir sürü düşünce,
bir sürü his…
Herkes var,
ama kimse yok.

Yalnızlık,
bazen bir sessizlik gibi gelir,
ne kadar bağırırsan bağır,
sadece kendi sesini duyarsın.
Ama o sessizlik,
belki de içinde taşıdığın tüm dünyadır.

Zamanla,
yalnızlıkla dost oldum.
Onunla uzun sohbetler ettim,
kendimi keşfettim,
gizli köşelerimi buldum.
Ve anladım ki,
bazen insan,
yalnız kaldığında en çok kendini bulur.

Yalnızlık,
bir yabancı gibi önce,
ama sonra en yakın dostun olur.
Ve belki de,
en gerçek ilişkiler,
bizi yalnız bırakanlarla kurulur.