Yalnızlığın İçinde

Bazen yalnızım,
bütün dünya dönüyor,
ama ben,
bir kenarda duruyorum.
İçimdeki boşluk,
gözlerimdeki hüzün gibi,
dışarıya çıkmak istemiyor.

Yalnızlık,
bir kıyıda bekleyen deniz gibi,
benimle sessizce konuşur.
Dalgalar,
beni kucaklamaya çalışır,
ama ben,
içimdeki sessizlikten
farklı bir dil duyarım.

Bazen,
hiçbir şey hissetmem.
Yalnızlık,
bana her anı boşluk gibi sunar.
Ama sonra,
bir an gelir,
o sessizlik içinde
kendi içimde bir ses duyarım,
ve o ses,
belki de bana aittir.

Yalnızlık,
bazen kaybolmuş bir aynadır,
bize kendimizi gösterir,
ama korkmamamız gerekir,
çünkü o aynada,
en derin düşüncelerimiz,
en gizli arzularımız vardır.

Ve belki de,
yalnızlık,
kendi iç yolculuğumuzu keşfetmemiz için
bir fırsattır.
O sessizliğin içinde,
kendimi bulurum,
ve sonunda,
yalnızlık,
beni özgür kılar.