Yalnızlık ve Işık

Yalnızlık,
bazı geceler,
bir yıldız gibi parıldar
ama kaybolmaya çok yakın.
Bir anlık huzur,
sonra yeniden karanlık,
çünkü yalnızlık,
içimizde büyüyen
bir gölgedir her zaman.

Bir zamanlar
ışığa yönelmiştim,
belki de hepimiz öyleyiz,
karanlıkta kaybolmamak için.
Ama ışık,
yavaşça solan bir nefes gibi,
gitgide daha uzaklaşıyor.
Ve o uzaklık,
gözlerimde bir boşluk bırakıyor.

Yalnızlık,
belki de yalnızca
kendimizi bulmamız için
bize verilen bir şanstır.
Her kayboluşun sonunda
bir adım daha yaklaşırız,
gerçek kimliğimize,
ışığımıza.

Ve o ışık,
bazen içimizde yanar,
göremediğimiz zamanlarda,
sadece bir duygu olarak.
Ama bir gün,
o ışık,
yeniden parlayacak
ve karanlık,
yerini aydınlığa bırakacak.