Yalnızlık ve Işık

Bir köşede otururum,
yalnızlığın üzerine oturmuş bir gölge gibi.
Zihnimde uçuşan düşünceler,
karanlığın içinde kaybolan yıldızlar gibi.

Ne zaman kalbimi dinlesem,
içimde bir hüzün uyanır,
ama bu hüzün,
yüreğimi yalnız bırakmaz,
hep yanı başımda bekler.

Bir ışık var,
ama ne kadar uzanırsam ulaşamıyorum.
Zaman geçtikçe,
o ışık daha da uzaklaşıyor.
Belki de o ışık,
sadece bir hayaldir,
belki de yalnızlık,
gölgesinde kaybolmuş bir gerçek.