" Hayallerimizi düşüncelerimizle bir bütün yaptığımızda bazen sınırlar koymak gerekirya? 'Olmaz!' diye çığlık çığlığa bağırmak istiyorum. Neden mi? Çünkü bunalıyorum. Bu yaşam, bu insanlar, bu duygular, bu düşünceler fazla oluyor, fazla geliyor artık bana. Boğuluyorum sanki, düşüncelerimle dolu o fırtınalı karanlık okyanusta. Bana ait değil gibi bu beden, bu ruh...
Çığlık atsam duyar mı biri beni? Yardım eder mi biri bana, fazlalık olduğum bu dünyada tutar mı elimden? Ama duymazki kimse sessiz çığlıklarımı, yakarışlarımı. Kaldım galiba bir başıma. Duygularım terk etmiş beni, ruhum bir ölü. Hayatta bana tek kalan ise gururum ve bir parça umudum.
Peki sen! Sen, benim umudum olurmusun? Tutsanya elimden. Çeksen ve kurtarsan beni bu karanlıktan fazla yalnızım. Üşüyorum. Soğuktan değil! Yalnızlıktan. "