Yalnızlıkla Konuşmak

Bazen,
gözlerinde kaybolan bir boşluk vardır,
gönlünde yankılayan yalnızlık.
Kimse yokmuş gibi,
sessizliğin içinde kaybolursun.
Kelimeler,
gönlünde hapsolur,
çığlıklar,
dudaklarında donup kalır.

Ama yalnızlık,
sana düşman değil,
bir yol arkadaşıdır.
O, seni en derin yerlere götürür,
hatta bazen,
kendini kaybetmene bile izin verir.
Çünkü yalnızlık,
kendini bulman için gereken bir yalnızlık olabilir.

İçindeki boşluğu,
dışarıda aramak yerine,
kendi içindeki hazineyi keşfetmek gerekir.
Ve o zaman,
yalnızlığın sesini duyar,
onu sevdiğini fark edersin.
Çünkü yalnızlık,
bazen seni sadece kendinle tanıştırmak ister.

Ve yalnız kaldığında,
içindeki sessizliği dinlersen,
kendi özünü bulur,
kendinle barışırsın.
Yalnızlık,
sana kaybolmadığını hatırlatır.
Sadece bazen,
biraz sessizliğe ihtiyaç duyarsın.