Yanılgı... Evet belki de hislerimin yanılgısı idi

Sana duyduğum his hayatı yağmalamama sebep oldu. Bir zaman önce karşımda oturuyordun, düşünebiliyor musun? Tam karşımdaydın ama bensizdin... Acı içinde, mutluluk aramaya başladım. Bulamadım... Gülüşlerin dans ederken önümde, ağlayarak arkamı döndüm. Ardımda ki seni görmeye dayanamadığım için aydınlığa çıkmam gerekiyordu. Gülüşün suratının tamımını ördüğünde, içim soluk soluğaydı.
Gülüşünün ardında saklanan elemleri hissettim. Geçmek, olduğu gibi kalmak zorundaydım. Senden geçtim ama olduğum gibi kalamadım. Biçare mıknatıs gibi olan gözlerinden, gökyüzümü çekmek zorundaydım. Yapamadım. Arkamı döndüğümde, önümdeydin. Seni gördükçe bedenimde gözlerim azap çekiyordu. İğneler batıyordu sanki. Yanaklarımın kıpkırımızı olduğu yerde değil, kirpiğimden damlattığın kanın tadıyla yaşamayı istedin.
İnce bir sızıyla örttüştürdüğümde bedenimi, kalbin ölü, bedenin canlıydı.