Yanlış Olmak

Neden herkes gibi olamıyorum. Derslerimden bahsedip gülüp geçemiyorum. Böyle "Edebiyat" denilen sözlerim var. Neden yapmam gerekenlere gücüm yetmiyor benim. Neden böyleyim?

Üzerinden çok geçti profesyonel bakış açının. Tanrı'dan utanırsam gözyaşı dökemez olurum ki oldum. İyi değilim ruhen, bedeni bilmiyorum bile. Ben ne kadar iyi olursam şeytanım beni o kadar bırakıyor. Gerek kalmıyor sanırım. Beni yalnızlığa tutunuşum öldürecek gibi. Fark ediyorum ki aslında çok da düşünen birisi de değilim. Aslında her konuda yetersizim. Sadece kendimi yeterli saymışım o kadar. Sosyal olmayı bir yere kadar isteyebilirdim ama sebeplerimi söyledim. Arkasına sığınıyorum zannediyorlar ama yaşayan bilir istemeden bile o seni ele geçirir. Elimden bir şey gelmiyor, hiçbir konuda iyi değilim. Bitkinim, hareket bile etmek istemiyorum. Tanrım eğer uygun görürse kilitli olduğum odada ölmek istiyorum. Bu dünyaya faydam dokunmuyor aksine zararım daha çok. Zaten her gün Tanrım ile konuşuyorum hatta utanıyorum bazen karşısında olmaya. Hadsizlik ediyorum gibi geliyor. İnsanlara da yaptım, telafi etmeye çalışıyorum ve devam da edeceğim. Ama bilmiyorum benim ömrüm ne kadar? Ya da bu sürede neler gelecek başıma? Belki de yalnız kalmak iyidir. Kimseye zarar vermemek için falan. Ya da aksi için bir şeyler denesem mi bilmiyorum ona bile enerjim yok. Zihnim amorf bir hâlde. Kitaplarım tatlarından düşmüş her biri en karanlık sayfalarını açmış bana bakıyor.