Yap

Kendimi kandırdığım bir dünya gerek.. Keten bir tuvalin kuzey cephesine gülen güneş, bulut, mavi boşluklar ödünç alıp, şimşekli, grili yağmurlarla bilahare öderim tanrım.. bok etmeyi iyi bilirim, çok iyi bilirsin…
Yeni bir yol uzanan ufka, birazı kahverengi hareketli, pastel yeşiliyle huzur veriyorum başına sonuna. Siyah tutku ekliyorum sağına soluna. Gri bi’ kadın yürüyor üzerinde, üzerinde bebek dolaşıyor eline koluna, rüzgar karışıyor hayal gücüme.. oturup düşünüyorum…
Batıya bir ev, doğuya ağaçlar.. silah arkadaşım oluyorsun bir ara, hatta barışı icat ediyoruz birlikte sonra…

Yapabilseydim, kalmanı dilerdim. Yeni bir hayat, yeni bir hayal, yeni bir sen .. yap yapabilirsen...