Bazı hikâyeler hiç tamamlanmaz,
bazı yollar hiçbir yere çıkmaz.
Ve bazı insanlar,
hayatımızda bir parantez gibi açılır,
ama kapanmaz.
Eksik kalır bazı anlar,
bir gülüşün sonu gelmez,
bir vedanın sesi duyulmaz.
Bir şeyler hep yarım kalır,
tamamlanamayan cümleler gibi,
dudaklarımızın ucunda kaybolur.
Biliyor musun,
insan en çok,
yarım kalanları düşünür.
Gideni değil, kalanı,
bittiğini değil, bitmemiş olanı.
Ama belki de hayat böyle bir şeydir.
Bazı hikâyeleri sonunu bilmeden yaşamak,
bazı cümleleri tamamlanmadan bırakmak,
ve bazen,
bir nokta koymak yerine
üç noktayla devam etmeyi öğrenmek.