Yarın buluşucaktık onunla öncesinde ben hastaneye gidecektim ardından beraber kahvaltı yapıcaktık ailesiyle (Ailesi derken yani ikinci ailesi kendini ailesi olarak görüp çok sevdiği insanlar ama biz onada ailesi olarak gördüğümüzden ailesi diyoruz) Hastaneye benimle gelmek istemişti ama ben sonucunu bilmediğimden kabul etmemiştim sabah hastaneden gelirken beraber pastaneye uğradık poğaça açma felan aldık ordan ailesinin yanına gittik hep beraber kahvaltı yapıyoruz konuşup sohbet ediyoruz köye gidicez hayvanların sütünü alıcaz tam bir köy hayatıyla bütünleşip hep beraber olucaz çünkü onlarda beni hep kızları olarak görüp hiçbir zaman beni kızlarından ayırmadılar sonra yemekte biz yine birbirimize bundan da ye hadi ama şunuda ye diyoruz yemekte birbirimize bakıp gülüyoruz o bana daha çok yemem için ısrarlar ediyor bana ben ise inatlaşıyorum tabi biz onunla gülerken aileside bizi izleyip gülüyorlar beraber sofrayı topluyoruz o anları düşününce içimde kelebekler uçuşuyor ve özlüyorum o zamanları şuan gitsem yine aynı davranırlar bana ama o yemekte ben tek olurum yine aynı samimiyetle ilgilenirler benimle konuşurler güler eğleniriz ama bu sefer sensiz oluruz seni sorarlar bana susar birşey diyemem ve onlarda o kadar iyi tanıyolar ki artık beni anlayıp onlarda susarlar veya konuyu değişirler o kadar alışmışlar ki bir daha onlarda üstelemezler bu tarz devam eder...her ne kadar benden gitmiş olsanda sana çok teşekkür ederim bana böyle güzel bir aile kazandırdığın için minnettarım sana..