Yaşanılan En Kötü Evre

Hayatınızda hiçbir şeyin düzgün işlemediği bir evre yaşadınız mı ? Eminim ki bu evreyi herkes yaşamıştır. Tam en dik yokuşu çıkıp düzlüğe yaklaştığınız anda ayağınız kayıp tekrar düştünüz mü ? Tabi ki de düştünüz. Her şeyi teker teker yoluna koymaya çalışırken kendi ellerinizle darmadağın ettiğiniz zamanlar da oldu. Düzeltmek için tekrar tekrar denediniz, uğraştınız, didindiniz ama her şey tekrar tekrar dağıldı. O yokuşu pes etmeden defalarca çıktınız ve her defasında ayağınız takıldı. Tek kötü bir olay yaşanılınca belki kolay toparlanabilirsiniz ama hayatınızdaki her şeyin kötü gittiği bir evredeyseniz gerçekten ya batarsınız ya da çıkarsınız. İş hayatınız, aile ilişkiniz, beden sağlığınız, yaşadığınız ilişki, toparlamaya çalıştığınız motivasyonunuz, her gün daha da dibe çökmemesi için canla başla uğraştığınız mental sağlığınız vs vs vs. Bunların hepsi aynı anda kötü gitmeye başladığı zaman her gün, her saat, her dakika, her saniye sürekli ağlayan ve mutsuzluk girdabının içerisine bir o kadar daha girmeye başlayan bir insana dönüşüyorsunuz. Peki sen bunları nereden biliyorsun diye soracak olursanız, ben tam olarak o girdabın en dibine yaklaşmaya çok yakın olan biriyim. Sanırım hayatımdaki her şeyi kendi ellerimle mahveden bir insanım ben. Her şeyin iyi olması için uğraşırken, her şeyi kendi ellerimle darmadağın ettim. Kariyerimde en iyisi olmak istiyordum %75 burslu üniversite kazandığımı duyan annem "bizim etimiz ne budumuz ne sen ne sanıyorsun kendini" dediği zaman onu şaşırtacak bir hamle yapmıştım ve hem işe girmiştim hem de üniversite paramı annemden tek kuruş almadan ödemiştim. Üniversite bitince okuduğum meslekle ilgili ilk girdiğim işte patronumdan yediğim "sen yapamazsın, sen bu meslekte ilerleyemezsin, sen yetersizsin" laflarına rağmen bu sözlerle savaşıp kendimi belirli bir seviyeye kadar geliştirebilmişken mesleğimle ilgili girdiğim 3. iş yerinde kendimi tamamen darmadağınık buldum. 1.5 sene çalıştım bu şirkette ama 1.5 sene içerisinde kendisi için elini bile kıpırdatamayacak bir insana dönüştüm. Şu an bir ton borcumun olması da cabası. 1 senedir devam eden bir ilişkim var bu ilişkide çok yanlışlar yaptım. Rahatsız olduğum şeyleri çok yanlış bir dille aktardım, bunu sürekli düzeltmeye çalıştım. Terapiye gittim psikoloğum bana sürekli doğru yolu gösterdi ama ben bir türlü o doğru yola giremedim. Denizin ortasında rüzgarın nereden eseceğinin, o denizde nasıl ilerlemem gerektiğinin bilgilerini verdi bana ama ben o denizde kendimle savaşırken boğuldum. En çok değer verdiğim, hayatımda en önemli yere sahip olan sevgilimi defalarca üzdüm amacım hiçbir zaman onu kırmak veya üzmek olmadı kendimle olan savaşıma istemeden onu da sürükledim ve bundan çok darbe aldı. İlişkimiz için her şeyin en iyisini yapmaya çalıştıkça her şeyi batırdım. Şimdi ise bana karşı asla tahammülü kalmayan soğuk birine dönüştü ve bunun tek sorumlusu benim. Onu bu şekilde gördükçe kalbim gerçekten çok acıyor. Bunu okuyacaksın biliyorum sevgilim. Yaptığım her şey için çok üzgünüm, seni böyle birine dönüştürdüğüm için gerçekten çok üzgünüm amacım gerçekten işlerin bu raddeye gelmesi değildi. Umarım bunları okuduktan sonra gerçekten yaşadığım bu duyguyu görürsün ve bana karşı eskisi gibi olursun. Bütün bu yük bana gerçekten çok ağır geliyor artık, hiçbir şekilde az bile olsa gücüm kalmadı. Umarım her şey tekrar güzel olur. Şu an tek istediğim bu.