Yaşarken ölmek

Bir gece ansızın uyandım. Sabaha kadar uyumadım tuhaf bir heycan kaplamaştı benliğimi. Bir çift güzel göz takılmış tı aklıma mutluydum neden bilmiyorum ama içim öyle kıpır kıpırdı.
Nerden bilebilirdim ki o güzel gözlerin felaketim olacağını beni umutsuz yarınlara sürükleyeceğini
Şimdi siz merak edersiniz nasıl gözler diye.
Nasıl mı? Deniz mavisi gözler baktığımda boğulduğum koca bir deniz ne tuhaftır ki o gözleri görmek için can atan ben o gözleri gördüğüm de keşke görmeseydim diyordum.
Gördüğüm zaman dünyalar benim olurdu zaman sanki dururdu ama ya gittiği zaman işte o zaman bu kalp dururdu bir gün delirdi deli gönlüm yeter dayanamıyorum diye. Onu nasıl sevdiğimi söyleyeceğim dercesine dışarı fırladı çıktım karşısına nefesimi tuttum gözlerine baktım tam söyleyecekken ki o bakmaya Kıyamadiğim gözlerde bir yabancı var. Dondum kaldım hayat durdu bir an her şey anlamsız geldi.
Farzedin ki uçurumdan düşmek üzeresiniz biri elinizi tutarsa yaşayacak tutmazsa öleceksiniz.
Iste bn o uçurumdan düştüm elimi tutan olmadı öldüm yaşarken öldüm...
Yaşarken ölmek nasıl ni olur ? Bir beden düşünün Ruhtan ayrı beden ne kadar boş ve anlamsızdır. Gitti ama ruhumu ve kalbimi de götürdü. Sadece aklı olan bir beden düşün yer, içer, yatar, düşünür ama hissedemez
Gülmez, ağlamaz, yeniden sevemez, acılara , mutluluklara ortak olamaz her şey anlamsızdır onun için ama yaşar yaşamak zorundadır. Ölmek onun için daha kolaydır ama hayat ona torpil geçmez
Sonu olmayan hayallerle yaşamak ne kadar zordur bilirmisiniz

böyle bir acıyı yaşamamanız dilegiyle yüreğimden yüreğinize sevgilerle