Yazı yazmayı pek beceremeyen biriyim ama en büyük hayalim yazar olmak.Neyse bunları geçiyorum.Nereden başlıyım bilemiyorum.2 buçuk aylıkken annem tarafından terk edilmişim.4 yaşıma kadar annesiz büyüdüm.4 yaşındayken babam başka biriyle evlendi.Şu an 13 yaşındayım ve 9 senedir üvey anneyle yaşıyorum.Öz annenin yerini kimse dolduramaz.Üvey annemde dolduramadı haliyle.Bunların yanında birde şu var : 1 senelik bir ilişkim vardı.2 Mayıs 2011 - 26 Haziran 2012. 26 Haziran saat 16:54'te ayrıldı benden.Hemde neden ? Belieber ve Directioner'ım diye.Bitirdi.İntihar ettim.Hap içtim,bileklerimi kestim.Ama bunları yapmamın tek nedeni sevdiğim çocuğun benden ayrılması değil.O sıralar her şey üstüme geliyordu.Anne sevgisinden mahrum kalmak,arkadaş seçimlerimde yaptığım hatalar,ayrılık,aile baskısı.Dayanamadım.Bileklerimi kestim.Tek istediğim gözlerimi kapayıp hiç açmamaktı.Ama olmadı.Beceremedim.Sonra hap içtim.Midemi yıkadılar yine bir şey olmadı yani..Kurtulamadım bu hayattan.Okulda arkadaşlarım tarafından orospu damgası yiyordum.Ailem beni evlatlıktan reddedicek duruma gelmişti.Öyle zor zamanlar geçiriyordum ki..Ben 2010'dan beri Lovatic'im ve bu hataları yaparken aklıma Stay Strong kelimesi gelmemişti hiç.1 saniye bile düşünmemiştim.Ama artık tek odaklandığım şey derslerim.Çünkü benim hayallerim var ve hayallerimi gerçekleştirmek için önce okulumu bitirmeliyim.Ayrıca artık tek cümle var kafamın içinde STAY STRONG. Hayatımı daha da batırmadan bana yardım eden cümle..
Ve sizden tek bir şey istiyorum.Beni diğer insanlar gibi yargılamayın..