Yaz,Yaşa,Nefes Al

ne çok yazardım eskiden, aklıma geldikçe yazardım ama özellikle de dertli iken. sanki nefes alamazdım yazmazsam ya da kaybolurdum. bir şekilde yaza yaza belki birinci kelime belki birinci sayfa belki de bir kaç sayfa sonra bulurdum. belki de bulduğumu zannederdim. yazmaktan düşünmekten yaşamaktan yaşadığını hissetmekten yorulup bırakıp da kendimi işte buldum nidalarıyla kandırırdım belki de. insan işte yine en kolay kendini kandırıyor.

şimdi kendimi kandırmıyorum bile, artık daha az dertleniyorum belki de daha az umursuyorum. bir yerden sonra herşey sıradan geliyor. bakıyorsun ki bağışıklık kazanmışsın. kırılmıyorsun öyle kolay kolay. hiç bir şey kendi aksine bakarken ki kırgınlığın kadar yaralamıyor artık. aç kalsan umursamazsın. başka bir deyişle heyecanını yitirmişsin.aşk bile heyecanlandırmıyor . işte onun adı da aşk olmuyor ya, o başka konu. bir kaç gün heyecan seni yoruveriyor nefes nefese kalıyorsun iki bakışta. dilin damağın kuruyor aklına gelince, e kendini de düşünmek lazım deyince, pırrr aşk uçmuş gitmiş bile. ama bazen de (bazen de dediğime bakmayın, ömürde bir kez) öyle oluyor ki aşk benden inatçı çıkabiliyor, kovuyorsun gitmiyor dövüyorsun gitmiyor. tatlı tatlı iknalar, kendini kandırmalar bile kaçırmıyor da bir kalp kırıklığı yetiyor aşkın sessiz sakin terki diyar etmesi için. onla iken şekerin tansiyonun yani kalbin varken, o olmayınca nefesin olmuyor. yavaş yavaş hissiz bir ölümün yolunu tutuyorsun kör bir halde. tut ki bir daha şu kısa ömür de bir daha denk gelesin. nasip işte öyle herkese olmuyor.

tabi bir de bu yazamamanın saçma sapan bir sosyal boyutu var. sevdiğin dünyaya göre asosyal olma durumu da denebilir buna. yani kendi dünyana asosyal olma durumu. asosyal olunca işte yazamıyor insan. normal dünyanın sınırları seni yazmamaya zorluyor,insanlar senin nefes almaman için milyonlarca lira harcayabiliyor. yeter ki sen öl, yeter ki asosyal ol diye binbir türlü zevk icat ediyor bu sınırına tükürdüğüm dünya.

doktor ne yapsın sana, iş yine kendinde bitiyor yazamamak da bir dert. bak edinmişin bile. al yürü burdan işte.