Birer birer döküyoruz,
Hüzün sözlerini düşlerimizden.
Tıpkı sonbahar yanlızlığında,
Kendini bırakan yapraklar gibi.
Herkesten habersiz kurumuş yapraklara,
Bulutların hüzünlü duygularına,
Gökkuşağının rengarenk yansımalarına,
Çiçeklerin hoş bakışlarına,
Toprağın eşsiz kokusuna,
Sözler yazmak kolaydır.
Lakin;
Gözden akan yaşlara,
Yüreğin ağır yaralı duruşuna,
Ellerin soğuk kalışına,
Adımların yorgun oluşuna,
Yazılamayan kelimelerin takatsiz kalışına,
Nasıl yazılsın ki şiirler.