Yazmak sanki en iyi çare... Sanki yazınca insanın dertleri pütür pütür dökülüyor. İnsanın bir dostu vardır illaki benimde yazmak , dertlerime dermanı yazarak arıyorum. Öyle bir gün gelecek ki , Seni arkasında bırakıp dönüp bakmayanlar bile ayaklarına kapanacak, herşeyi sabırla bekliceksin ki derdine derman bulabilesin. Kaliteli insanlar hep tek kalanlardır , kendimi avutmuyorum bu böyledir. Bende şimdi beni bırakanların arkasından bakıyorum , sonra kabuğuma cekilip geri dönmelerini beklicem. Ama döndüklerinde ben eski ben olmıcam. Onları beklemicem yani.. Onları çoktan unutmuş ben olucam. Geldiklerinde nasıl gittiklerini anlatıcam onlara, beni nasıl geride bıraktıklarını anlatıcam. kendilerine lanet edicekler belki umrumda olmıcaklar onlar beni nasıl bıraktılarsa bende onları öyle bırakıcam. Aramızdaki tek fark ben geri dönmicem. Neden mi bunu yapıcam* çünkü onları afedersem beni yine bırakıcaklar kendilerini vazgeçilmez sanıcaklar. ama hiç kimse vazgeçilmez değildir. Onlara bunu öğretmek için gidicem. Onlar diye bahsettiklerim benim eski kardeşlerim aa pardon kardeş dedim kalleş diyicektim.